Mijn naam is Loes Stoop (32) en sinds een jaar ben ik – geïnspireerd door mijn twee broers – veganiste geworden. Jan (34), professor aan de Erasmus Universiteit en Bart (29), docent biologie, besloten opmerkelijk genoeg los van elkaar om veganist te worden.
We zijn opgevoed als vegetariërs en mijn ouders zeiden altijd:
“Dieren zijn je vrienden en je vrienden eet je niet op.”
Ze hebben gelijk! Maar toch besloot ik in mijn puberteit vlees te gaan eten. Tja, ik moest me ergens tegen afzetten, nietwaar? Dat vegetarische gedoe vond ik zo alternatief en ik wilde niets liever dan normaal zijn en erbij horen. Tot vorig jaar dus.
Hoewel de keuze tot puur plantaardig eten mij goed bevalt, heb ik soms nog een beetje moeite met het alternatieve imago dat weleens aan de lifestyle van veganisten wordt gekoppeld.
Is vegan sexy voor mannen?
Bang voor de nodige weerstand, schroom ik me om aan te kaarten dat ik veganiste ben. Toch reageren mijn meeste vrienden nieuwsgierig en bestoken me met vragen als: ”Mis je nou niet iets, iets dat je heel lekker vindt bijvoorbeeld? Is er iets waar je niet zonder kunt?”
Ja, er is beslist iets waar ik niet zonder kan. Ik kan niet zonder wijn en mannen. Niemand die mij dat afpakt! Gelukkig krijgen mijn twee lievelingsdingen een vegan-vinkje, dus kan ik als veganiste toch nog genieten in het leven.
In al mijn gulzigheid, maak ik me wel ietwat zorgen om dat laatste, de mannen. Val ik, als veganiste, nog wel in de smaak bij de mannen? Laten we eerlijk zijn, het imago van een vegan is niet per sé heel sexy.
Er zijn nogal wat vooroordelen en dat vind ik lastig. Zo wil ik bijvoorbeeld niet als strijdlustige extremiste overkomen. En absoluut ook niet als geitenwollensokdraagster. Ik ben niet extreem, zeker niet strijdlustig en al helemaal geen geitenwollensokdraagster. Geitenwol is niet vegan…vandaar.
Om de wind uit de zeilen te halen vertel ik op een eerste date liever niet dat ik veganiste ben. Ten eerste voorkom je kans op vervelende discussies. Iedere vegan kent zo’n discussie wel, waarbij het gesprek uitdraait op de conclusie dat juist de vegan hypocriet is omdat hij/zij planten eet. Want ‘planten hebben immers ook gevoel‘.
Of de discussie mondt uit in het ‘eieren van het scharrelkipje in eigen tuin’-argument. Dit argument zie ik als cue – enkel om de sfeer goed te houden – om toe te geven in de strijd der discussie. Daar wordt men namelijk blij van, als je zwicht.
Over jagersinstinct en ongeschoren benen
Wat ook meetelt in de doofpot-politiek van mijn vegan-lifestyle is dat ik bang ben dat ik de indruk wek van het hebben van ongeschoren benen, dat ik mijn tanden niet poets of erger; dat ik nooit eens douche! Mijn benen zijn trouwens zijdeza….uh, ik bedoel perzikzacht en ik heb volgens mijn tandarts nog nooit een gaatje in mijn kiezen gehad.
De derde reden dat ik liever zwijg over dit onderwerp is dat ik in geen geval de rol van man als jager wil ondermijnen. Lieve mannen, jullie waren vroeger geweldige jagers en ik zie dat het jagersinstinct anno 21ste eeuw er nog steeds vanaf straalt! Houd het vooral vast want ik vind het woest aantrekkelijk!
Waarom maak ik me zo druk om het imago dat in mijn ogen rondom veganisten hangt? Is het wel zo dat mannen mij zouden afwijzen enkel op het luttele detail dat ik veganiste ben? Dat zou zonde zijn en dat zou ik niet tof vinden! Of… Misschien hebben de mannen aan mijn haakje helemaal niet zo snel hun oordeel klaar.
Misschien onderschat ik ze wel en vinden ze het lang niet zo aanstootgevend als ik vrees. Of het boeit ze simpelweg niet, dat kan ook. Als ik eerlijk te rade ga, was ik zelf degene die een zeer afwijzende houding naar het imago van veganisten had.
Gras, zand en vooral véél spijt
Zo was er ooit een lullig akkefietje. Pakweg vijf jaar geleden (ik was nog overtuigd carnivoor), was er een jongeman die vroeg of ik zin had om met hem op date te gaan. Hij was veganist en ik veronderstelde dat hij enkel slootwater, gras en zand at. De vitamine B12 moet ergens vandaan komen, niet?
Hij stelde voor om samen vegan brownies te bakken. Vegan brownies? Zonder mix van Dr. Oetker? Hoe dan? En dan zeker gezellig een kop gele pisthee erbij? Ik vond dit echt zo extreem! Echt extreem extreem! Vastberaden heb ik de date afgeslagen.
Nu ik zelf veganiste ben, schiet dit moment weer vaak door mijn hoofd. Wat kortzichtig van me om deze date bij voorbaat al af te slaan. Stom, stom, stom want het was zo’n vriendelijke en ook nog eens galante prins. Wat een lief en origineel idee om op een eerste date samen vegan brownies te bakken! Ik heb spijt dat ik deze date heb afgeslagen en ik geloof dat ik mezelf door deze beslissing echt te kort heb gedaan.
Want nu ben ik mooi een recept voor overheerlijke vegan brownies misgelopen.
No Milky Way - vegan desserts
Zelf vegan dessertjes op tafel toveren? Check dan zeker ons boek No Milky Way – vegan desserts. Ook ideaal om als cadeau te geven 🙂
In [Vegan Talk] delen onze volgers hun ervaringen met je.
Over hoe de vegan (of veggie) lifestyle hun bevalt, of waar ze juist nog over struikelen in hun aanloop ernaar toe. Iedereen kan z’n ‘ei’ kwijt 😉
Wil je zelf ook graag je ervaring delen? Stuur dan je verhaal naar info@veganistischkoken.be
Ik snap die jagers niet Loes. Van je verhalen alleen zou ik al getriggerd worden.