Jaren geleden werkte ik bij een biologische tuinderij. Geweldig werk, lekker buiten in de zon. Schoffelen, planten, oogsten, ik vond het allemaal fantastisch.

Behalve één ding dan … onkruid wieden.

Biologische landbouw en onkruid

Inmiddels zijn er ook in de biologische tuinbouw allerlei moderne technieken om onkruid weg te houden bij de plant (composteerbare maisfolie bijvoorbeeld) maar destijds lagen wij uren, dagenlang op onze knietjes en schoffelden we geconcentreerd met onze duimen dicht langs de jonge plantjes. Hectares lang!

Heel meditatief en mindful werk, vonden sommige collega’s. Ik niet…ik had er een verschrikkelijke hekel aan en moest er af en toe een beetje van vloeken.

Eetbaar onkruid

Wat de dingen er niet beter op maakte is dat ik me een beetje aan het verdiepen was in wilde, eetbare planten en me begon te realiseren dat het grootste deel van onze bermplanten – op een zeker moment in de groeifase – wel gewoon eetbaar is.

Met andere woorden; dat al die plantjes die we met zoveel moeite weg schoffelden eigenlijk óók gewoon groenten waren. Waarom deden we eigenlijk zo moeilijk?

Sindsdien kijk ik in de lente verlekkerd naar de Nederlandse berm. Zonder schoffelen of wieden staat het vol met prima eetbare planten. In de weiden vol madelieven, paarden- en pinksterbloemen zie ik bloemenbotertjes en heerlijke dressings. In bermen van wandel- en fietspaden zie ik salades en groentetaartjes van walstro, kraailook, paardebloemblad, brandnetel en kleefkruid.

Onbetwiste favoriet: zevenblad

Mijn onbetwiste favoriet is misschien wel de snelste wild-groeiende groente in deze regionen van Europa. Deze razende rakker, deze schrik van de zeven siertuinen, de vloek van ieder keurig bloemenperkje: Zevenblad.

Voordat ik wist dat zevenblad eetbaar was heb ik ook in mijn eigen tuin enorm mijn best gedaan deze onstuimige woekeraar te temmen. Spades diep omspitten, worteldoeken, religieus wieden, …niks hielp.

“Goeiemorgen!” riep zevenblad iedere keer weer, rekte zich nog eens uit en maakte het zichzelf gemakkelijk op mijn groentebedden.

Eat, don’t beat

“If you cannot beat it, join it”, dacht ik toen ik eenmaal wist dat zevenblad in de middeleeuwen gewoon als groente werd geteeld. Of eigenlijk beter gezegd….If you cannot beat it, eat it!

En dat doe ik tegenwoordig naar hartelust. Zevenblad in smoothies, salades, pesto’s, soepen et cetera. En er is altijd genoeg en inmiddels leven zevenblad en ikzelf in vredige harmonie 🙂

Zevenblad is gezonder dan spinazie

De jonge bladen zijn het lekkerst, dus gebruik vooral die. Worden de planten te oud of willen ze gaan bloeien? Snij ze dan gewoon bij de grond af. Binnen een week staan er alweer nieuwe jonge plantjes.

Zevenblad is bovendien gezonder dan spinazie en bijvoorbeeld 8 keer rijker aan vitamine C.]

In het boek van Lisette Kreischer The Plant Pharmacy vind je een mooi overzicht van gezonde planten waarvan je er een groot deel gewoon in je tuin kan vinden. Bovendien staan er ook heel wat veganistische recepten in. Meer info over het boek >>

Hieronder twee supersnelle én lekkere receptjes met zevenblad:

Pesto van zevenblad

• Twee flinke handen zevenblad
• Twee teentjes knoflook
• Handje geroosterde pijnboompitjes of hazelnoten
• 7 á 8 zongedroogde tomaatjes
• scheutje vers citroensap
• ongeveer 150 ml olie van de zontomaatjes
• zeezout en verse peper

Meng alle ingrediënten in een keukenmachine of blender tot een grove pasta.

Lekker op een geroosterd stukje brood, in pasta, of door een salade met boterboontjes.

Smoothie van zevenblad

• 1 appel, in kwartjes
• halve duim verse gember – geschild
• flinke hand verse zevenblad
• 1 kwart avocado
• scheutje citroensap
• water

Verzamel alle ingrediënten in de kom van een blender. Vul tot ongeveer twee derde van de hoogte van de ingrediënten aan met water. Blend. Enjoy!

Eet jij wel eens “onkruid”? Laat het me dan zeker weten in een reactie onderaan de pagina 🙂