Lisa Steltenpool (22) mag dan geen druppel honing nuttigen, ze is desondanks een bezige bij. Zo studeert ze Voeding & Diëtetiek aan de Hogeschool van Amsterdam, is ze voorzitter van zowel de stichting Viva Las Vega’s als de Nederlandse Vereniging voor Veganisme (NVV) en heeft ze zich en passant ook nog op het vak van auteur gestort. Bovendien zit ze nog barstensvol toekomstplannen.
Sinds de dag dat de destijds tienjarige Lisa een documentaire over de vee-industrie zag, besloot ze vegetariër te worden. Jaren later plaatste ze ook vraagtekens bij de zuivel- en eierenindustrie, waardoor de stap naar een volledig plantaardig levensstijl voor haar een erg logische was. Haar passie voor koken, gezonde voeding en dierenliefde hebben nu geleid tot een informatief (kook)boek De vegarevolutie.
Een titel die voor zich spreekt, maar ik laat haar die graag zelf nog even toelichten 🙂
In de bres voor veganisme
1. Gefeliciteerd met je boek! Tevreden met het resultaat?
Lisa Steltenpool: ‘Dank je wel! Ja absoluut. Toen ik een jaar geleden op het idee kwam om een informatief kookboek te schrijven had ik in gedachten dat het boek mooie vormgeving had, lekkere recepten met prachtige foto’s zou bevatten, … Dat is gelukt! Ik kan het af en toe nog steeds niet geloven als ik het boek in m’n handen houd (lacht).‘
2. Hoe hoog schat je de kans dat een vegarevolutie daadwerkelijk zal plaatsvinden? M.a.w.: merk je dat het thema veganisme nu beter, vaker en sneller wordt opgepikt?
‘Wat ik heel duidelijk merk is een verandering in de samenleving. Gezondheid en dierenwelzijn komen steeds meer in de spotlights te staan en er is duidelijk meer acceptatie voor veganisme. In plaats van het oude, duffe imago is het nu zelfs hip om vegan te vermelden op een menukaart. Ook de Vegan Challenge, een gezamenlijke actie van Viva Las Vega’s en de NVV, toont aan dat het met de populariteit wel goed zit. Dus ja, ik blijf altijd hoop houden dat er een vegarevolutie komt. De vraag is alleen of het uit intrinsieke motivatie komt of eerder uit noodzaak. Bijvoorbeeld omdat we in 2050 geen vis meer kunnen vangen en geen ruimte meer hebben om veevoer te verbouwen.‘
3. Aan de verbluffende argumenten kan het niet liggen, dus wat is volgens jouw het grootste obstakel om een doorbraak naar een plantaardige levensstijl daadwerkelijk voor elkaar te krijgen? Denk je dat de burger uiteindelijk meer invloed op verandering zal hebben dan de overheid?
‘Dat de burger veel kracht heeft mag nu wel duidelijk zijn, denk maar aan acties van foodwatch. Persoonlijk denk ik dat de overheid weinig invloed zal hebben op de broodnodige transitie, simpelweg omdat ze teveel economische belangen hebben bij onze huidige grootschalige vlees en zuivel consumptie. Dat is natuurlijk schandalig, want waarom zouden economische belangen boven ethiek, duurzaamheid en gezondheid moeten staan? Al met al verwacht ik dat de burger met 20 jaar zo positief staat tegenover een plantaardig voedingswijze – mede door alle briljante vlees en zuivel alternatieven die dan naar verwachting op de markt zullen zijn – dat ze grotendeels veganistisch zullen eten. Maar zoals ik al zei; misschien is dat ook omdat we niet anders meer kunnen. Ik mag graag hopen dat die transitie zich in een sneller tempo voltrekt.‘
Oude patronen
4. Je bent zelf voedingsdeskundige/diëtiste. Kreeg je tijdens je studies wel eens leerstof voor de kiezen waar je het helemaal niet mee eens was?
‘Natuurlijk. Ik heb er zelfs vaak aan gedacht om te stoppen. Het draait nog teveel om de welbekende Schijf van Vijf. Je kent het wel; ‘melk is goed voor je botten en door vlees blijf je gezond’. Dat snap ik echt niet, want het strookt totaal niet met de waarheid. Er is zoveel bewijs dat plantaardig eten alle voedingsstoffen levert die je nodig hebt, en dat dierlijke eiwitten vaak negatieve effecten hebben op je gezondheid. Zo vergroot zuivel significant de kans op prostaatkanker en (bewerkt) rood vlees de kans op dikke darmkanker. Terwijl plantaardige eiwitbronnen zoals peulvruchten de kans op dikke darmkanker net verlagen. Daarbovenop komt nog dat plantaardige voeding veel andere gezondheidsvoordelen biedt, mede door de hoge gehaltes aan voedingsvezels, anti-oxidanten en bio-actieve stoffen. Ik vind het dan ook grappig om mijn voeding te berekenen en vleeseters te tonen wat mijn inname is. Zo krijg ik elke dag >25 mg ijzer binnen en de aanbeveling voor een vrouw is gemiddeld 16 mg. Daar zit ik dus dik boven (lacht).’
5. Vind je dat er binnen je beroepsgroep over het algemeen voldoende aandacht aan een plantaardige voedingsstijl wordt geschonken? En nemen niet-vegetariers of veganisten het thema serieuzer als het door een voedingsdeskundige wordt aangereikt?
‘Nee, veganisme staat bij veel diëtisten zeker niet op het voorplan, en dat is erg jammer. Vaak zijn ze vastgeroest in oude patronen die gebaseerd zijn op al even oude onderzoeken. Gelukkig merk ik bij de nieuwe generatie diëtisten wel een oprechte interesse in deze ‘hippe’ levensstijl. Omdat ik zelf voedingsdeskundige ben weet ik dondersgoed waar ik het over heb, dus wellicht is dat inderdaad een pluspunt om anderen te kunnen overtuigen. Bovenal hoop ik dat ik aan de hand van De vegarevolutie nog veel meer collega’s kan inspireren om plantaardige voeding op te nemen in het voedingsadvies naar cliënten toe. Nu nog de Hogescholen bereiken zodat het curriculum aangepast wordt, en wellicht krijgt het thema veganisme dan de plaats die het verdient.‘
6. Je kan de bizarre opmerkingen die veganisten vaak voor de kiezen krijgen erg grappig relativeren. Lukte je dat in de eerste jaren ook? Hoe stond je familie en vriendenkring er tegenover toen je besloot om geen dierlijke producten meer te eten?
‘ Dat vond ik in het begin ontzettend moeilijk. Ik moest me continue verdedigen en het aantal pogingen van me om een gesprek een andere richting in te duwen heb ik niet eens kunnen bijhouden (lacht). Ik kan je zeggen dat etentjes op die manier een stuk minder leuk worden. Destijds had ik graag mijn eigen boek willen lezen, want dan had ik veel meer argumenten kunnen verzamelen (lacht). Inmiddels besef ik wel dat veel opmerkingen niet zozeer negatief bedoeld waren, maar destijds interpreteerde ik het wel op die manier. Veel mensen zijn eigenlijk oprecht geïnteresseerd in wat ik tijdens de lunch aan het eten ben en tegenwoordig antwoord ik daar dan ook graag op. Het beste advies? Vertel vol enthousiasme hoe lekker, verantwoord en gezond het is! En voor je het weet vragen ze naar recepten of willen ze meer info over plantaardige voeding.’
Toekomstplannen
7. De eerste stappen naar een vegarevolutie zijn alvast gezet. Wat staat er voor de nabije toekomst nog op de agenda?
‘Allereerst mijn studie afronden natuurlijk, en daarna hoop ik een tweede boek te schrijven! Dat zal wel meer gericht zijn op plantaardige recepten voor verschillende doelgroepen. Zo wil ik veel recepten voor mensen met bepaalde allergieën ontwikkelen en speciale maaltijden voor sporters. Zelf ben ik nu (via mijn opleiding Voeding & Diëtetiek) in opleiding tot Personal Trainer, dus ik test alvast veel uitgebalanceerde sportmaaltijden uit. En natuurlijk wil veel toffe evenementen blijven organiseren met het team van Viva Las Vega’s en de Nederlandse Vereniging voor Veganisme. Zo staat op 29 juni het Viva Las Vega’s Food Festival op de agenda, waarbij ik hoop op gigantisch veel bezoekers (lacht). Je kan er ook je exemplaar van De vegarevolutie laten signeren!‘
Schreven mee aan De Vegarevolutie; Veerle Vrindts en Pablo Moleman