Waarom ik doe wat ik doe

Laatst geüpdatet:
veganist elke aerts in de tuin

Onlangs stelde ik de volgende vraag op Facebook: “waarom eet jij (meer) plantaardig?”

Het was leuk om te zien hoeveel reacties daar op kwamen. Ik bedacht ook dat ik – in plaats van vragen te stellen – misschien ook maar eens mijn eigen verhaal moest vertellen. Waar mijn motivatie vandaan kwam om veganist te worden en waarom ik doe wat ik doe met Veganistisch Koken en Goherbie.

Dus hier gaan we 🙂

Het moment van bewustwording

Op Facebook gaf ik bij mijn vraag meerdere opties om aan te vinken. Zo kon je aanduiden of jouw keuze om plantaardig(er) te gaan eten was ingegeven door o.a.:

  • je bezorgdheid over het milieu
  • compassie voor de dieren
  • om gezondheidsredenen/vanwege allergie of intolerantie
  • vanwege de wereldwijde voedselproblematiek


De meeste ‘stemmen’ waren bestemd voor de dieren en daar kon ik me meteen in herkennen. Maar uiteraard werd er ook veel gereageerd op alle reacties en waren er ook een heleboel mensen die alle opties aanvinkten.

En terecht. Want dat is uiteindelijk het allermooiste aan het leven van een plantaardige levensstijl…dat je met een kleine aanpassing van je eetgewoonten zoveel verschil kan maken op al die gebieden 🙂

Toch denk ik dat het voor ieder mens altijd begint met 1 hoofdreden. 1 moment van bewustwording (bijvoorbeeld door met iemand te praten, een documentaire te zien, iets te lezen, …) dat je doet beseffen dat er iets niet helemaal klopt.

Denk aan het moment dat je doorhebt dat het stuk vlees op je bord ooit een levend wezen was en je je daar voor de eerste keer écht 100% bewust van was. Of dat je je futloos voelt of lichamelijke klachten hebt waar de dokters geen raad mee weten, waarna je verder gaat zoeken en je erachter komt wat er met vlees, vis en zuivel aan de hand is. En wat die met je lichaam kunnen doen.

Zulke momenten kunnen het begin van een verandering zijn. En zodra je je erin begint te verdiepen, kom je steeds meer zaken tegen die je alleen maar extra zullen motiveren. Je komt die op den duur vanzelf tegen 🙂

Veganist vanwege de dieren

Bij mezelf ging het precies zo. Ik besloot om veganist te worden vanwege mijn liefde voor dieren. Ik wil niet dat een dier voor mij sterft…punt. Pas later werd ik me ook bewust van de impact die vlees heeft op het milieu en – zowel direct als indirect – op de menselijke gezondheid.

Als vanzelf ga je je op den duur dan ook interesseren in gezondere voeding in het algemeen. Ik kies dan ook voor biologische groenten en fruit of – nog beter – voedsel uit bompa’s (en een beetje uit eigen) tuin. Ik denk dat voor de meeste vegans geldt dat ze bewuster nadenken over voedsel in het algemeen. Dus ook als het gaat om de oorsprong van planten.

elke-aerts-rode-biet-veganist

Maar goed; niet alles wat je onder vegan voedsel verstaat is natuurlijk per sé gezond. Ik eet niet de hele tijd super healthy en lust ook wel eens een portie frieten ;). Toch ga ik tegenwoordig steeds vaker voor de gezondere opties. Uiteindelijk voel je dan écht wat gezond voedsel voor je lijf en geest kan betekenen.

Babykatjes vlak voor de verdrinkingsdood

Terug naar de kern van m’n betoog: mijn liefde voor dieren.

Als kind was ik al verzot op dieren maar ik was me er toen natuurlijk nog helemaal niet van  bewust hoe het allemaal in elkaar zat, hoe andere mensen tegen hen aankeken en wat er al dan niet met ze zou gebeuren.

Voor mij waren de konijntjes en katten van de buren en m’n familie vriendjes en speelkameraadjes. Deel van de familie zeg maar. En dan is het volgende een hele schok voor een klein meisje (en dat zou het ook voor volwassenen moeten zijn).

Elke in het konijnenhok

De buurvrouw had vaak een werkschort aan met grote zakken voorin. Op een dag liet ze me in diezelfde zakken een nestje piepkleine, pasgeboren katjes zien. Zó schattig en natuurlijk was ik meteen op slag verliefd. Alleen vertelde ze me ook dat ze ze ging verdrinken. De huiskat was zwanger geraakt (anticonceptie voor huisdieren was toen nog niet aan de orde) en ze konden nu eenmaal niet voor zoveel katjes zorgen.

Als ik er aan terugdenk draait mijn maag weer helemaal om.

Een ander voorval deed zich voor toen ik met m’n ouders op bezoek ging bij m’n tante. Er was nog bezoek en het was er behoorlijk druk. En in die drukte viel mijn oog op de tafel in de eetplaats met daarop een dode kip. En nog wat later hing diezelfde kip aan de wasdraad in de tuin om leeg te bloeden. Een mega nare ervaring terwijl het eigenlijk een heel leuke dag had moeten zijn. Weken ben ik er slecht van geweest.

Er klopt iets niet

Vooropgesteld: hoe slecht ik me op die momenten ook voelde, ik neem het hen niet kwalijk. Ik kon, en zal ook nooit kunnen, niet begrijpen hoe iemand tot het doden van onschuldige dieren in staat is, maar tegelijk besef ik wel dat er nu eenmaal een groot verschil tussen generaties is.

Als je het een beetje positief bekijkt is er op dat vlak ook het nodige veranderd. Destijds was het verdrinken van een nest katjes bijna vanzelfsprekend maar ik mag graag denken dat – pil of geen pil – er nu nog weinigen zijn die hier nog zonder blikken of blozen toe in staat zijn.

Die ervaringen deden mij uiteindelijk al héél vroeg beseffen dat er iets niet klopte. Dat er blijkbaar een groot – en wat mij betreft onverklaarbaar – verschil was tussen de huisdieren die (meestal) goed verzorgd werden, netjes eten en drinken kregen, mochten rondhuppelen en geaaid werden,… en daarnaast andere dieren die gewoon zonder omhaal gedood konden worden.

Niet alleen om als voedsel te dienen (zoals de kip) maar ook omdat ze als hinderlijk/overbodig beoordeeld werden (de kleine katjes maar ook o.a. muizen, vliegen, spinnen, …).

Tijdens het tuinieren kruipt een slakje op mijn been 😉

Geen onderscheid voor mij

Voor mij is elk leven namelijk van waarde, hoe groot of klein een levend wezen ook mag zijn. Ik stelde me toen ook heel levendig voor hoe een dier het zou ervaren om opeens een gigantisch groot ‘monster’ op je af te zien komen en an in alle paniek probeert weg te vluchten. Dat was – zoals je je kan voorstellen – een ronduit angstaanjagende ervaring.

Dat ik – als groot monster – bij elke stap die ik deed misschien tientallen insecten vermorzelde was iets waar ik bijna misselijk van werd.

Tijdens het filosoferen kwam ik zo tot de conclusie dat het beter was om niet te leven. Dit was de enige oplossing om geen enkel dier te hoeven doden.

Gelukkig besefte ik al snel dat je als mens niet alles kan vermijden en dat er zoiets als een natuurlijke orde en gang van zaken bestaat. Hoe jammer ik dat ook vindt, de natuur geeft en neemt. Het neemt echter niet weg dat ik me nog steeds slecht voel als ik per ongeluk op een slak trap.

Slakken

Bovendien heeft onze consumptie van dierlijke producten al tijden niks meer met die ‘natuurlijk orde’ te maken. Het deed me tegelijk beseffen dat ik zelf wel degelijk een steentje kon bijdragen aan een betere wereld. Misschien niet in het tempo en de mate waarin ik het zou willen, maar al bij al wel effectief op de langere termijn.

Mijn doel op deze wereld

Al wat ik je nu vertelde bepaald voor 99% wie ik ben. Als je voor een volledig plantaardige levensstijl kiest, heeft dat sowieso effect op je hele leven en ik heb ervoor gekozen om dat uit te dragen. Daarvoor ben ik – volgens mij – op de wereld gezet; om ervoor te zorgen dat dieren niet langer voor ons hoeven te lijden.

Of ik dat alleen kan? Natuurlijk niet. Er zijn echter véél meer mensen die zulke ervaringen hebben meegemaakt en zich ook bewust geworden zijn van het feit dat er één en ander scheef zit. En ik mag graag geloven dat onze blogberichten, e-books en community een aantal van hen helpt en motiveert met het maken van de keuzes die bij hen passen. Het maken van betere keuzes voor zichzelf en de wereld om hen heen.

Zelf ben ik er ook zo ‘ingerold’.

No Milky Way 2 - vegan lunch

Ben jij de saaie boterhammen ook zo beu? Check dan zeker ons boek met heerlijke lunchrecepten (warm en koud).

Hoe ik zelf in contact kwam met vegetarisme/veganisme

Even terug naar de kindertijd: ik wilde na die eerder genoemde ervaringen natuurlijk geen hap vlees meer eten (en al zeker geen kip), maar van m’n ouders moest ik toch nog steeds een heel klein stukje nemen. Vanzelfsprekend omdat ze bang waren dat ik anders niet genoeg voedingsstoffen binnenkreeg en tja…wie kan het ze kwalijk nemen? Misschien was dat ook het geval geweest als ik enkel wat aardappelen en een beetje gekookte groente had gegeten :-/

Maar goed; ook toen ik wat ouder was, wist ik sowieso niet altijd waar te beginnen. Ik kende he-le-maal geen vegetariërs en je hoorde daar destijds ook helemaal niks over.

Alles veranderde echter toen ik op m’n 18e naar de hogeschool ging. En dat al op de eerste dag!

Er werd ons – nieuwe leerlingen – namelijk verteld dat we een paar dagen later op tweedaagse zouden gaan. Een toffe manier om elkaar te leren kennen en ons sneller thuis te voelen in deze nieuwe omgeving. Enkele medeleerlingen moesten toen rondgaan en de anderen vragen wat ze tijdens die tweedaagse wilden eten. Toen kreeg ik voor de eerste keer in mijn leven de optie: “vegetarisch of niet?”. Ik riep al ‘vegetarisch’ voor ik het goed en wel besefte en weet nog exact hoe geweldig ik me bij het maken van die keuze voelde. En hoe fantastisch ik het vond dat die optie me geboden werd.

Je kan je eerste schooldag een stuk minder goed beginnen 🙂

Meer lezen over veganisme >>

rups in de tuin

Stap voor stap naar een diervriendelijker leven

Die simpele vraag op die fantastische dag bepaalde letterlijk mijn hele verdere leven. Zeker, ik woonde nog steeds thuis en at dus nog niet 100% vegetarisch, maar ik kwam wel steeds meer in contact met gelijkgestemden en ontdekte bijgevolg steeds vaker zaken op gebied van dierlijke producten die me zorgen baarde en waar ik mezelf ab-so-luut niet in kon vinden.

Alvast 1 openbaring was kaas. Of beter gezegd: het feit dat kaas niet vegetarisch is – zoals het destijds en nu nog steeds helaas wordt omschreven. De wetenschap dat voor het produceren van kaas dierlijk stremsel werd gebruikt (uit de lebmaag van een kalf), deed me besluiten om voortaan de zeldzame versie met plantaardig stremsel te kiezen.

Over melk en eieren had ik verder nog helemaal niet nagedacht, maar ook die zorgwekkende informatie kwam stap voor stap op mijn pad. Zo groeide ik beetje bij beetje toe naar het verbannen van alle dierlijke producten. En die kwam pas echt in een stroomversnelling toen ik ging…

Proeven van de vrijheid

Toen ik uiteindelijk alleen ging wonen, heb ik dus meteen de melk vervangen door een plantaardige variant. Voor zover ik me kan herinneren (of wist) was de enige optie toen nog sojamelk, wat ik overigens prima vond.

kalfjes in kooi

Enfin, ik dronk dus geen melk meer vanwege het dierenleed dat ermee gepaard ging. Wat ik echter niet had zien aankomen, was dat het ook op een ander gebied een mega-positieve invloed zou hebben. Namelijk; mijn gezondheid.

Je moet weten dat ik sinds mijn kindertijd tot die dag last had van constipatie. En niet zo’n beetje ook. Ik kon misschien 1 x per week écht naar het toilet en dat ging op de koop toe ook nog eens gepaard met een heleboel steunen, zweten, zuchten en – vooral – pijn. Vaak rijst dan de gedachte dat een mens er nu eenmaal moet mee leren leven.

Not!

Zoals dat wel vaker gaat met lichamelijke klachten waar je al tijden last van hebt, had ik eerst nog niets in de gaten. Op een goeie dag werd ik me er ineens echter van bewust dat ik vaker naar het toilet kon en – nog belangrijker – dat dit niet langer aanvoelde als het baren van een rol prikkeldraad 😉
Het duurde dan ook niet lang of de link was gelegd. Toen ik eenmaal geen melk of andere zuivelproducten meer at, was mijn constipatie verdwenen als sneeuw voor de zon. En ik weet zeker dat vele anderen datzelfde zouden kunnen ervaren.

vlinder

Negatief vervangen door positief

1 groot ‘nadeel’ van zo’n bewustwording is dat je je steeds vaker gaat ergeren aan de onzin die de vlees-, zuivel- en visindustrie je via – al dan niet door de overheid gesponsorde – reclames wil doen geloven. Je bek valt echt open als je teruggaat in de tijd en ontdekt hoe we ons hebben laten brainwashen (want dat is het) door slogans als ‘melk is goed voor elk’.

Soms word ik dus nog steeds kwaad als ik een artikel lees waarvan ik denk (correctie; zeker weet) dat er klinkklare onzin wordt verteld die de persoon in kwestie al dan niet ook effectief zelf gelooft. Zoals bijvoorbeeld een slager die zich geen ‘slachter’ wil noemen omdat hij respect heeft voor de dieren. Tja :-/

Evengoed heb ik ook geleerd dat ik niet in zulke negativiteit en boosheid mag vervallen. Ten eerste blokkeert het mij (en ik zou ook durven zeggen ‘jou’) en ten tweede besef ik dat boosheid zelden tot nooit tot positieve verandering heeft geleid, integendeel.

Een positieve benadering past persoonlijk beter bij mij en geeft me veel meer energie. En hoewel ik dus zelf ‘bekeerd’ ben geraakt door het zien van in mijn ogen verschrikkelijke dingen, wens ik die aanpak niemand toe.

Zelf vermijd ik dus al die filmpjes over o.a. mishandelde dieren in slachthuizen en veehouderijen en het is meteen ook de reden dat ik die zelf ook nooit deel. En dat is dus een bewuste keuze.

veganist elke aerts in de tuin

Aan de ene kant wil ik natuurlijk niet dat zulke zaken genegeerd worden. Een ander deel van me zou echter graag zien dat, wanneer iemand voor de eerste keer met veganisme in contact komt, deze persoon met iets positiefs in aanraking komt. Dat hij of zij zich kan verwonderen over de kleuren, smaken en voordelen van een plantaardige levensstijl in plaats van de dag te moeten afsluiten met moord, mishandeling en onrechtvaardigheid op het netvlies.

Volgens mij zet zo’n aanpak véél meer zoden aan de dijk.

Door me louter op die positieve dingen te richten, kom ik bovendien voortdurend nieuwe mensen tegen die met mooie dingen bezig zijn. En afgaande op het immer groeiende aantal vegan bedrijfjes, producenten, restaurants, eethuisjes, … wordt deze groep mensen steeds groter en groter.

Dat is wat ik noem een positieve evolutie 🙂

In plaats van te lezen en te schrijven over de wantoestanden in de wereld, laat ik me bij het schrijven en alles wat ik maak liever inspireren door de vlinders en bloemen in onze tuin. Aan de dingen die goed gaan of in ieder geval de goede kant opgaan. Zodat jij daar hopelijk ook gelukkig van wordt.

(foto) Iets te felle zon in mijn ogen 😉

Goherbie - plantaardig leven doe je samen

Mensen verbinden om samen zoveel mogelijk dierenleed te vermijden en tegelijk mee zorg dragen voor de andere grote problemen van deze tijd. Dat is de reden waarom ik dit doe en daarbij is iedere, zelfs de meest minuscule – verandering in iemands eetgewoonten meegenomen.

Of het moeilijk is? Voor mij niet, maar voor sommigen is het het sociale aspect dat hun parten speelt om te kiezen voor een (geheel of gedeeltelijke) plantaardige levensstijl. Geen vlees meer eten kan soms al rare gevolgen hebben voor je sociale leven. Bijvoorbeeld wanneer je familie en vrienden totaal niet snappen waarom je dat zou doen en zich afvragen waar je in godsnaam mee bezig bent.

De omgekeerde wereld

Het tegenovergestelde is het onbegrip van sommige andere veganisten die maar niet kunnen begrijpen waarom het jou misschien nog moeite kost om 100% vegan te zijn. Jazeker; een deel van mij snapt ook niet hoe iemand na het zien van een video over slachthuizen nog een stuk vlees kan eten, maar ik zal de laatste zijn om iemand daarvoor te veroordelen. Sterker; dat is het laatste wat je als vegan zou moeten doen.

Het komt hierop neer: wanneer iemand zijn/haar eerste stappen wil zetten naar bewustwording en plantaardige voeding, wil je leren van iemand die er al veel meer ervaring mee heeft. Het laatste wat je echter nodig hebt, is dat diezelfde persoon je beledigd en weghoont om zoveel ‘naïviteit en hypocriet gedrag’ omdat je nog steeds af en toe dierlijke producten eet.

Wat ik als vegan zoveel mogelijk probeer te doen, is elke stap die iemand in de goeie richting wil zetten, omarmen, steunen, motiveren, …  Met andere woorden: precies dát ontvangen wat ze in hun directe omgeving misschien moeten missen.

Zo kunnen we de dominosteentjes in beweging te krijgen en daadwerkelijk constructief mee helpen aan een betere wereld. Je bereikt iets goeds en moois simpelweg niet door iedere goede bedoeling de grond in te boren en mensen pissig in plaats van enthousiast te maken.

Niemand van ons is jammer genoeg in staat om de wereld van de 1 op de andere dag te veranderen, maar ik ben er wel 120% van overtuigd dat er ooit een generatie op de wereld komt die zich nog iedere dag verbaasd over hoe wreed hun voorouders tegenover dieren (en het milieu) konden zijn.

Plantaardig leven doe je samen!

De wetenschap dat jij en ik, met grote en/of kleine stapjes, aan die mentaliteitsverandering zullen bijdragen, is een héél mooie gedachte, toch?

Je mag daar nu al trots op zijn 🙂

Wil jij ook bewuster gaan leven of doe je dat al?

>> Sluit je dan nu aan bij onze community. (Goherbie)

Het was heel spannend om mijn verhaal zo open en bloot te delen, dus ik zou het erg waarderen als je hieronder een reactie achterlaat zoals:

  1. Wat vind je van mijn verhaal?
  2. Welke stappen heb je zelf gezet? (wat is jouw verhaal)
  3. Wat is jouw grootste uitdaging?

9 gedachten over “Waarom ik doe wat ik doe”

  1. Het doet me goed dat er meer en meer mensen veganist worden. Maar we zijn er nog lang niet, dat merk je aan het laatste nieuws over onverdoofd slachten. Ik zelf eet 32 jaar geen vlees meer.

    Beantwoorden
  2. Mooi verhaal, Elke! Ik herken er heel wat van mezelf in. Zelf ben ik al meer dan 20 jaar vegetariër en eet ik thuis volledig plantaardig. Buitenshuis ligt dat moeilijker: ik heb nog altijd moeite met het sociale aspect en niet kunnen proeven van bv lekkere desserts is bij mij een zwak punt (ook al weet ik ondertussen uit ervaring dat plantaardige desserts ook heerlijk kunnen zijn, die zijn niet overal beschikbaar). Ik merk ook dat ik een soort van reflex van afkeer heb tegenover vlees en vis die ik veel minder heb tov producten waar melk en eieren in zijn verwerkt.

    Beantwoorden
  3. Dit is een goed moment om maar eens te reageren: te lang al heb ik alleen in gedachten gereageerd…maar daar heeft niemand iets aan! Dankjewel Elke voor jouw prachtige authentieke verhaal! Wat is het goed om zulke positieve geluiden te horen! Ik ben zelf al 41 jaar vegetariër (vanaf mijn 18e jaar; nu 59 jaar dus ) en in hele kleine stapjes veganist geworden (sinds 2 en een half jaar volledig). En…. ik zou niets anders meer willen! Ik voel me gelukkig en gezond in deze levenswijze. Alleen…. gaat mij de plantaardige ‘revolutie’ niet snel genoeg; ik ben er van overtuigd dat we een andere , -op alle gebieden- veel betere wereld krijgen als steeds meer mensen gaan kiezen voor een plantaardige levensstijl! Maar net als jij wil ik het alleen op een positieve wijze uitdragen; laten zien en merken en proeven hoe goed het is. Geen discussie’s dus, niemand dwingen, maar…….. wat duurt het lang!!! Jouw verhaal, jullie website en de activiteiten die jullie ondernemen helpen me mijn ongeduld te verdragen en om enkel op een positieve wijze het veganisme uit te dragen. Dank dus ook aan jullie beiden!

    Beantwoorden
  4. Mooi verhaal, ik besef ook dat een positieve benadering beter werkt… maar soms is het moeilijk!! Jullie mogen trots zijn op jullie site, blog, shop en al de rest wat jullie doen!

    Beantwoorden
  5. Dag Elke, Ik ben het helemaal met je eens; grote moeilijkheid blijft voor mij het smakelijk bereiden van een vegetarische/veganistische maaltijd; je bent trouwens zelf een stralend voorbeeld!

    Beantwoorden
  6. Beste Elke,
    Wat heb je dot prachtig uiteengezet ik herken mezelf er volledig in en bewonder jouw positiviteit als het gaat om wantoestanden in de vleesindustrie. Hier kan ik nog veel in groeien. Dank voor je verhaal❤️

    Beantwoorden

Plaats een reactie