Veganisme = moeilijk?

Veganisme heeft vaak af te rekenen met het ‘angst voor het onbekende’ syndroom. Vlees, vis en zuivel maken al zo lang deel uit van ons bord dat het erg moeilijk blijkt om ze weg te denken. Zelfs diegenen die zich effectief zijn gaan afvragen of het nou allemaal wel zo gezond is, hebben vanwege die ’traditie’ vaak moeite om één vegan gerecht te verzinnen, laat staan dat ze helemaal plantaardig zullen gaan eten.

De truk is om je niet te laten leiden door wat je niet meer kan eten, maar door wat je wel nog op je bord kan toveren. En dan blijkt er ineens ongelooflijk veel mogelijk. Om niet te zeggen dat je letterlijk nieuwe smaken zal ervaren. Die lege plek op je bord – voorheen gereserveerd voor de biefstuk – blijft dus heus niet leeg. Integendeel.

Bovendien heb je helemaal niet veel (keuken)materiaal nodig. Een mes, een snijplank, een slazwierder en 1 paar geitenwollen sokken volstaan;-)

Maar serieus, het was mijn eigen grootste angst om ‘nooit meer lekker te kunnen eten’. Het was echter ook de drijfveer om er dan zelf wat van te maken, en als ik erop terugkijk ben ik maar wat blij met wat het mijn smaakpapillen heeft gebracht. Bedoeling is natuurlijk dat ik regelmatig een recept post waarmee je het proefondervindelijk zelf kan ontdekken. De cannelloni met pompoen is alvast een geweldige binnenkomer, maar er volgen er nog meer. You’ll see.