In [Vegan Talk] delen onze volgers hun ervaringen met je.
Over hoe de vegan (of veggie) lifestyle hun bevalt, of waar ze juist nog over struikelen in hun aanloop ernaar toe. Iedereen kan z’n ‘ei’ kwijt 😉
Wil je zelf ook graag je ervaring delen? Stuur dan je verhaal naar info@veganistischkoken.be
Annick – Met dank aan Disney!
Mijn naam is Annick en ons vegetarische avontuur begon zo’n 28 jaar geleden. De aanleiding ervoor was bovendien ook best bijzonder.
Mijn man en ik waren namelijk op een feest en hij had daar reerugfilet gegeten. ‘s Avonds in bed, met een tikje te veel wijn op, lag hij echter te huilen omdat hij een ‘bambietje’ had opgegeten.
Dat was zowel het einde als het begin 🙂
Langzaam afbouwen
In de navolgende 2 jaar hebben we het langzaam afgebouwd. We begonnen met het schrappen van wild en rood vlees, dan vlees tout court, en tot slot ging ook de kip en de vis.
Nu zijn we al 26 jaar vegetariër en onze dochter van 20 is dat dus ook al haar hele leven. De laatste 2 jaar eet ikzelf semi-veganistisch (want ik eet wel eieren van onze eigen kippen).
Tot rust komen
Trouwens; zes jaar geleden heb ik Mannaz opgestart; een kleine middelbare school voor hooggevoeligen. Daar leren we de leerlingen zelf koken met groentjes die ze kweken in onze eigen groentetuin. We koken en eten er vegetarisch, glutenvrij en lactosevrij.
En raad eens? Al die ‘lastige’ en ‘drukke’ kinderen… die komen hier weer tot rust.
Sieka – 4 snaren en gezond verstand
Ik ben Sieka en na zo’n 20 jaar vegetariër te zijn geweest, besloot ik definitief over te stappen op veganisme. Inmiddels zijn we 3 jaar verder en voel ik mij beter, fitter, sterker en gezonder dan ooit. Sporten doe ik niet meer vanwege enkele blessures maar ik kan m’n energie nog steeds kwijt met Flamenco dansen, wandelen met m’n lieve adoptiehondje, fotograferen en – vooral – helemaal los gaan op m’n ukelele!
In waarde laten
Hoewel ik zeker probeer om anderen bewuster te maken van de impact van vlees eten op het milieu, dierenwelzijn en hun gezondheid, ben ik van mening dat je mensen zoveel mogelijk in hun waarde moet laten. Waarbij ik hoop dat iedereen vroeg of laat de keuze maakt die ikzelf ooit heb mogen nemen.
Manlief is ondertussen dan ook flexitariër geworden en datzelfde geldt voor onze jongste zoon. De 2 oudste kinderen wonen inmiddels op zichzelf en eten wel nog steeds vlees en melkproducten. Al houden ze wel rekening met mijn levensstijl als ik op bezoek ben.
[phxoptin id=1498211942]
Op de bon
Wat dat betreft erger ik me vaak wel aan reacties van andere veganisten. Zo deelde ik op Facebook ooit een afhaalbonnetje waarvan het bonnummer 50′ was en ik die dag toevallig ook 50 werd. Het ging me dus om dat cijfer maar wat er ook op vermeld stond was de favoriete – en helaas niet vegan – snack van m’n kleindochters. Die had ik voor hen gekocht in dat attractiepark.
En dat heb ik geweten ook. Ik werd daar op Facebook echt verbaal voor afgeslacht :-/
Te snel (ver)oordelen
Ik vind het erg jammer dat mensen tegenwoordig zó snel oordelen en– vooral – veroordelen. Dat staat haaks op hoe ik zelf in het leven sta. Ik geloof er helemaal niet in dat je mensen op die manier motiveert om de goede en juiste keuzes te maken. Integendeel eigenlijk.
Ik vertel mijn kleinkinderen wel degelijk wat ze precies eten maar ik vind niet dat ik het recht heb om hen zoiets te ontzeggen. Die bewustwording volgt heus nog wel op een latere leeftijd.
We kunnen slechts ons best doen om zelf zo goed mogelijk te zijn of te worden. Net zoals ik ook steeds beter wordt op m’n roze ukelele 🙂
In [Vegan Talk] delen onze volgers hun ervaringen met je.
Over hoe de vegan (of veggie) lifestyle hun bevalt, of waar ze juist nog over struikelen in hun aanloop ernaar toe. Iedereen kan z’n ‘ei’ kwijt 😉
Wil je zelf ook graag je ervaring delen? Stuur dan je verhaal naar info@veganistischkoken.be
Ik vind ook dat kinderen absoluut moeten beseffen wat/wie ze eten. Dan kunnen ze zelf de keuze maken. Als ik tegen mijn 5 jarige kleindochter zeg dat ik geen beestjes eet omdat ze daarvoor moeten sterven, bekijkt ze mij heel verbaasd. Ze beseffen niet dat die sneetjes of stukjes vlees ooit een levend wezen waren.