Ja, dat Pasen. Zoals zoveel mensen, en zoals bij zoveel feestdagen, ben ik allang de exacte clue vergeten van waarom we dit ook alweer vieren (het had iets met Jesus te maken ;). Ik heb echter nooit bezwaar gehad tegen een goed excuus om in familieverband eens lekker te gaan tafelen. In een feestelijk sfeertje bovendien! Dus van mij mag het.
Alleen, de manier waarop we Pasen vieren gaat – net als bij Kerstmis – wel eens vergezeld van een eigenaardig luchtje. Wat er met Kerst bij het gemiddelde gezin op tafel komt valt nauwelijks nog te linken aan het oorspronkelijke thema van naastenliefde, en met Pasen is het niet echt beter gesteld.
Overdaad aan eieren
De eieren zijn in deze periode niet aan te slepen! Echte kippeneieren om te eten en te beschilderen, eieren van (melk)chocolade, plastic eieren,…het lijkt alsof er tijdens Pasen een ongeschreven wet is die zegt dat al wat ovaal is ineens in grote aantallen geconsumeerd moet worden. Alsof er doorgaans al niet genoeg eieren in voedingsmiddelen worden gedraaid, doen we er nu dus nog een schepje bovenop. De reclamewereld strooit met afbeeldingen van eitjes, lieve kuikens, konijntjes en lammetjes dat het een lieve lust is, maar we weten donders goed dat de waarheid nogal anders is.
Kuikendecoratie
Kijk alleen al naar de vele schattige kuikens die rond deze periode de dierenwinkels of allerhande tuincentra overspoelen. Het nut ontgaat me volledig en ik stel me ernstige vragen bij de morele geestesgesteldheid van de mensen die ze daadwerkelijk kopen. De enige min of meer positieve noot is dat deze haantjes (want dat zijn het meestal) niet linea recta na hun geboorte in de versnipperaar terecht komen. Al treft hen hoe dan ook een ander zielig lot na hun korte ‘interimarbeid’ als paaskuiken.
Luttele weken na de paasperiode zijn die kuikens volwassen kippen en blijkbaar plotsklaps een stuk minder schattig. Het gevolg is dat ze gedumpt worden op straat en in de bossen, als voer dienen voor (huis)diersoorten die hier ook helemaal niet thuishoren, of erger…
Tradities
Laat ik echter ook naar mezelf kijken. Ook ik houd van tradities en ik ben eveneens opgevoed met een hele schaal hardgekookte eieren op de paastafel. Ik heb als kind de hele tuin tot een puinhoop omgespit tijdens het zoeken naar paaseitjes, en ik blies op de kleuterschool met plezier een ei uit om het nadien artistiek te verkrachten (ik was niet zo’n schildertalent). Kortom; er kleven goede herinneringen aan die eieren.
Helaas is de wereld nooit beter geworden van nostalgie en weemoed.
Pasen zonder eieren!
De uitdaging van deze week mag dus duidelijk zijn! Een paasfeest zonder één spoortje ei of welk ander dierlijk product dan ook. Waarbij we bovendien een paar héél traditionele dingetjes nieuw leven inblazen.
De ‘Happy Easter’ week!!!